Ali Ware is actief in de Somalische vereniging maatschappelijke ondersteuning migranten. Tijdens de coronatijd zet hij in Haarlemmermeer verschillende projecten op om de kwetsbare groep ouderen in de Somalische gemeenschap te voorzien van goede informatie en een vriendennetwerk. In 2020 wordt hij voor zijn werk onderscheiden met een lintje in de Orde van Oranje Nassau.

“Ik ben als jonge vluchteling in Nederland aangekomen, ongeveer dertig jaar geleden. Nu word ik zelf ook een ‘oudere’. Dat heeft me wel aan het denken gezet, want ik weet hoe moeilijk het is hier, zonder familie. De Nederlandse taal ben ik ondertussen goed machtig, Het is en blijft wérken. Werken aan een netwerk, aan het vinden van de juiste informatie die ons niet altijd bereikt. Soms denk ik dan ook, in mijn moederland zou het ouder worden misschien makkelijker zijn. Maar zeker weten doe ik het niet.

Daarom heb ik mij altijd op het maatschappelijke vrijwilligerswerk gestort: omdat ik wil begrijpen hoe het Nederlandse informele netwerk in elkaar steekt en hoe het kan helpen. Vanuit onze vereniging zijn we bijvoorbeeld een project gestart: ‘Je bent niet alleen’. Samen met vrijwilligers hebben we boodschappen gedaan, vervoer geregeld naar het ziekenhuis of de huisarts, maaltijden gemaakt of geregeld en als telefonische hulpdienst gefungeerd. Ik was heel blij dat er vaccinaties kwamen. Dat zou het leven van de ouderen in mijn gemeenschap weer een stuk draaglijker maken. Alleen waren er veel twijfels over de vaccinaties.

Mond tot mond
Ik begrijp dat wel. Deze kwetsbare groep heeft niet of nauwelijks toegang tot de juiste informatie: de meesten hebben geen internet en ze spreken slecht of nauwelijks Nederlands. Dus wat gebeurde er: van mond tot mond ging informatie rond die niet klopte. Daarom zijn we vrijwilligers gaan werven en trainen, die konden helpen om mensen te voorzien van goede informatie en vragen te beantwoorden. Met behulp van de vrijwilligers konden we bijeenkomsten organiseren in de wijkcentra.

Er waren mensen die nog geen vaccinaties hadden gehad, sommigen hadden een prik gehad of twee maar nog geen booster. In samenwerking met de lokale GGD hebben we veel verteld over de vaccinaties en het belang ervan. Tijdens de bijeenkomsten hoorden we ook veel verdrietige verhalen. De eenzaamheid, de angst om ziek te worden. Ze hebben dierbaren verloren aan corona die erg gemist worden. En als je dan alleen thuis zit, wordt je leven nog smaller. Het was dus fijn dat ze bij elkaar konden komen en gewoon met elkaar konden praten. Niet alleen over corona, maar ook weer eens over ditjes en datjes.

Impact
Ik probeerde een luisterend oor te zijn, maar voelde me soms ook erg machteloos. Eenzaamheid is funest voor mensen. Corona heeft daarin zo’n enorme impact gehad. Als je familie hebt, of een netwerkje: dan red je het nog wel. Maar als je helemaal alleen bent, dan is een lockdown dramatisch. Wie doet je boodschappen als je niet meer naar de supermarkt durft? Wie zorgt ervoor dat je naar huisarts kunt als je ziek bent, of medicijnen nodig hebt? Wie regelt het contact voor je met de overheidsinstanties?

Deze groep heeft bijvoorbeeld nauwelijks of geen digitale vaardigheden. Voor praktisch alles in Nederland heb je een digi-d nodig, maar dat snappen ze niet. Veel belangrijke informatie is alleen online te krijgen, dus hoe kom je daar dan aan als je geen computer of geen internet hebt? Tijdens de bijeenkomsten konden we alles uitleggen en op papier de informatie in eigen taal ook meegeven. We konden ook helpen met het aanvragen van een digi-d of het aanmaken van een WhatsApp groep. Dat laatste was voor sommigen echt een openbaring!

Ouder worden in Nederland 
De bijeenkomsten gingen overigens niet alleen over de vaccins, maar ook over ouder worden in Nederland. Voor veel van de mensen uit onze gemeenschap werpt dat vragen op: ga ik naar een verpleegtehuis hier, of ga ik terug naar mijn land van herkomst? Vragen waarmee ik zelf ook worstel. Ik heb zelf dus ook baat bij de bijeenkomsten en de verhalen van anderen. Daardoor weet ik één ding zeker: we hebben elkaar hard nodig om hier niet meer alleen te zijn.”