Rita van der Eijk, oprichter en directeur van Stichting Meredia.
“Toen ik 50 werd, stelde ik mezelf de vraag: als ik 70 mag worden, waarvan zou ik dan spijt hebben als ik het niét heb gedaan? Daar ben ik een tijdje op gaan kauwen en zo kwamen er twee dingen naar boven. Ik wilde nog eens kunstgeschiedenis studeren of theologie. Het is het laatste geworden. Ik studeerde in 2008 af op Windesheim in interreligieuze godsdiensten.
Maar goed, toen kwam natuurlijk de volgende vraag: wat ga ik dan doen met die studie? Ik wilde niet naar een gemeente, omdat het ontzettend moeilijk is om daar iets van de grond te krijgen. Veel kerken zijn bang om hun huidige doelgroep te verliezen, dus die durven het vaak niet aan om iets nieuws te proberen. Ik vind dat jammer, want of je nu in God gelooft of niet, het is fijn om over de zingeving van het leven te kunnen praten met elkaar. Die dialoog aangaan met elkaar op basis van interreligieuze gesprekken, werd mijn drive. Als vrijwilliger heb ik dan ook veel kunnen doen bij verschillende programma’s in Schiedam waaronder De Week van de Dialoog.
Op een gegeven moment wilde ik echter zelf een toneelstuk organiseren met mensen uit verschillende culturen. Daar had ik natuurlijk geld voor nodig maar bij wie ik ook aanklopte, niemand kon me helpen. Diezelfde avond zat ik achter de computer om te kijken hoe ik een stichting moest oprichten. En zo ontstond in 2009 Stichting Meredia, wat staat voor: Meer Respect en Dialoog. Daarmee kunnen we de dingen doen die we zo graag willen doen voor nieuwe Schiedammers, waar ze ook in geloven of wat hun achtergrond ook is. Ik dacht toen nog dat ik er zelf een inkomen uit kon halen, maar ik kwam er al vrij snel achter dat dit niet mogelijk was. Daarom ben ik altijd als pedicure blijven werken. Het werk voor de stichting doe ik puur uit passie en een rotsvast geloof in het gesprek.
Het is zo belangrijk om echt met elkaar te praten, om te onderzoeken wat de raakvlakken zijn. Samen met de vrijwilligers van Stichting Meredia, weten we hoe ongelooflijk blij je mensen daarmee kunt maken. Bijvoorbeeld door de ervaringen met de diverse creatieve projecten die we doen, zoals het maken van welkomkussens in het onlangs opgerichte naaiatelier. Mensen kunnen laten zien hoe creatief ze zijn, we praten met elkaar over het leven en we leren van elkaar. Er zijn vele momenten waarbij ik zie hoe de ogen oplichten als er weer iets moois is gemaakt, dat is zo bijzonder. We geven de kussens door aan de nieuwe Schiedammers of aan andere mensen die een steuntje in de rug kunnen gebruiken. Zo helpen we elkaar allemaal een stapje vooruit.
Dat is volgens mij precies waar naastenliefde om gaat. Heb eerst jezelf lief, zodat je ook iemand anders kunt liefhebben. In het naaiatelier krijgen deze mensen, die vaak veel hebben meegemaakt, weer wat van hun zelfvertrouwen terug. Laatst vertelde Kinan, een jonge vluchteling, tegen mij dat hij zonder ons sportproject depressief zou raken. Deze verhalen zijn mijn drijfveer om door te gaan. Zeg nou zelf, Schiedam heeft er toch veel meer aan als haar inwoners zich lekker voelen over zichzelf en dat vervolgens ook weer delen met anderen? Een goede dialoog kan echt voor een olievlek van respect en vriendelijkheid zorgen.”