Roya Serosh werkt voor de Stichting Pamir en organiseert regelmatig ontmoetingen voor Afghaanse mensen in Nederland. Op Internationale Vrouwendag in maart is er een bijeenkomst om de positie van vrouwen te bespreken. Nog voordat de bijeenkomst van start kan gaan, gebeurt er iets pijnlijks.
“Door de situatie in Afghanistan, waar het voor vrouwen en meisjes steeds moeilijker wordt, wilden we op Internationale Vrouwendag met een groep mensen in gesprek gaan met elkaar over dit onderwerp. De hernieuwde greep van de Taliban is hard aangekomen bij de Afghaanse gemeenschap in Nederland, het veroorzaakt ook hier veel spanningen en verdriet. Samen met onder andere Vluchtelingenwerk en andere vluchtelingen- en migrantenorganisaties wilden we dus vooral de gelegenheid geven om te praten met elkaar. Er waren aantal sprekers vanuit de Afghaanse gemeenschap en andere organisaties waaronder twee wethouders uit de gemeente Haarlemmermeer (Marjolein Steffens en Fouad Sidali).
Er kwamen ruim 90 mensen op af. Een aantal vrouwen had hun man meegenomen. Sommige vrouwen hadden daar bezwaar tegen en zij wilden dat de mannen de zaal zouden verlaten. Uiteindelijk hebben we gestemd met de aanwezigen wat er moest gebeuren. De meerderheid koos ervoor om de mannen te laten blijven. Tot mijn grote schrik en verdriet waren er een paar vrouwen die echt niet tussen de mannen wilden zitten omdat ze bang waren voor de reactie van hun echtgenoten. Op de gang hebben we met deze vrouwen gesproken. Een van de vrouwen barstte in huilen uit. ‘Als mijn man hierachter komt, weet ik niet wat er met mij gebeurt’, zei ze. Ik was echt geschokt dat dit zelfs hier, in Nederland, kon gebeuren. Ik zie dat door de Taliban ook de mannen hier de vrijheid van hun echtgenotes en dochters verder beperken. Dat heeft me enorm verrast.
We hebben het er tijdens de bijeenkomst dan ook met elkaar over gehad: wat kunnen we doen voor deze groep vrouwen? Sowieso moeten we meer ontmoetingen organiseren en zo meer bewustzijn creëren, dat dit gewoon niet kan. Vrouwen moeten hun vrijheid hebben. Het mag niet zo zijn dat de arm van de Taliban zelfs tot hier reikt. Dat het in Afghanistan gebeurt, is al erg genoeg.
Mannen moeten zich bewust zijn dat vrouwen geen ‘snoep’ zijn waar iedereen maar wat van kan pakken. Vrouwen zijn mensen, laat ze in hun waardigheid, respecteer hun vrijheid. Gelukkig heb ik zelf die vrijheid wel en kan ik dat ook aan mijn kinderen doorgeven. Ik blijf me daarom inzetten voor Stichting Pamir en het organiseren van dit soort bijeenkomsten. Niet alleen op Internationale Vrouwendag, maar regelmatig. Het is zo hard nodig.”
Ezat Ahanger (Afghaanse spreekster)
Marjolein Steffens (wethouder Haarlemmermeer)
Fatima Malak (Stichting Malak)